Seni ziyaret etmemi istemiyorsan bir kedi sahiplen!

Mırr’haba,

Patimin tozuyla OnurAkayMedya bünyesinde yazılarıma tam hız devam! Evet, ben bir kediyim. Üstelik de kapkara bir kediyim. Benim gibi kara olan tüm kedilere bazı insanlar uğursuz etiketi yapıştırsalar da böyle bir şeyin aslı astarı yok. Öyle benimsenmiş bir uydurma ki dünyada kara kedinin uğursuz olduğu batıl inancı çok insanda saplantılı bir inanışa dönüşmüş! Biz kediler hangi koyu tenli insana uğursuz demişiz de insanoğlu bizim karamıza uğursuz deyiverebilmiş? El birliği ve gönül birliğimize akıl birliğimizi de ekleyerek bu trajikomedi ezberi bozacağız!

Bozacağız, değil mi?

Ayrıca bir de üstelik bu resmen ırkçılık kapsamında bir provokasyon!

Olmaz! 2022 neredeyse bitmek üzere! Şurada 2023’e girmeye sayılı ay kalmışken, bu zamanda, bu devirde böyle bir şeye inanmak -2022, -2023! Sanırım miladın epey öncesi!

Bu yazımda asıl değinmek istediğim konu aslında çok sevimli suratları olan fare kardeşlerim! “Iyyy!” demeyin lütfen! Tabii ki evinize alın besleyin, koynunuzda uyutun demeyeceğim! Ancak kimi insanın tiksindiği, kiminin korktuğu bu küçük canlılar da paylaşmak üzere geldiğimiz bu dünyanın birer hak sahibi! Üstelik çok da sevimliler! Öyle olmasa Walt Disney Mickey ve Minnie Mouse’ı dünyaya sevdirebilir miydi?

Onları zehirlemek, onlara kapan kurmak ya da yapışkanlı kâğıt tuzağına düşürüp günlerce acı çektikleri ölümlerini hazırlamak onlardan kurtulmanın esas ya da doğru çaresi değil! İnsanlar akıllarını kullanırken kalp ve vicdanlarını da çözüm üretmeye dahil edebilse can kayıpsız da sonuca varılabilir. Bu dünyaya gelen her canlının yaşam ve doğa döngüsüyle bağlantılı bir görevi var, bunu unutmamak lazım. İnsanlar zararlı ya da itici olduklarını düşündükleri canlıları durmadan bir sebep ya da bahane ile öldürürken, bunca hayvana zarar veren insanı benzer sebep ve bahanelerle öldüren hayvan var mı? İstisna iyi insanları tenzih ederken, istisna hayvan saldırılarını da genel konudan eliyorum.

Tüm fare kardeşlerimiz adına bir tanesinin ağzından bilmediğiniz işkenceli ölüm detayı; bakın ne demiş fare kardeş:

“Zehir kullanma!

Beni yavaş yavaş öldürüyorsun. İç organlarım parçalanıyor ve patlıyor.

Açıklanamaz bir acıya neden oluyor ve iki saat boyunca bu şekilde yaşıyorum.

Tuzak kullanma!

Çoğu zaman etkili değil ve beni tek yumrukta öldürmüyor. Kemiklerimi kırıyor ve çok fazla acı çekiyorum.

Fare yapışkanı kullanma!

Günlerce acı çektiren bir diğer formül! Hiçbir hayvan, hiçbir kemirgen ya da haşere bu şekilde bir ölümü hak etmiyor. Lütfen empati kur!

Hayattayım! Ve sadece yemek arıyorum. Seni ziyaret etmemi istemiyorsan biraz daha hijyenik ol. Ya da bir kedi sahiplen, o zaman yaklaşmam. Ama kendini benim yerime koy ve zalim olma!”

Empatiyi kurabiliyorsanız kazançlı olan yine sizsiniz. Öldürmeden de çareler bulunabilir. Mesela fare kovucular var. Eve, iş yerine, depoya koyduğunuzda fareler epeyce bir mesafe oranında yaklaşmıyor, içeri girmiyor. Ya da canlı yakalama kafesleri koyabilirsiniz. Canlı yakaladığınız bir fareyi çayıra, bayıra bir yere canlı olarak salabilirsiniz. Çözüm bulmak zor değil. Hele ki insan zekâsı buna çok müsait. Zekâya bunu istemeyi eklediğinizde, bu Hitler’vari yok edişin yerini geri dönüşüm tarzında olumlu, anlamlı ve insana yakışır bir yaşama devam ediş alır ki bu da tabii tutulduğunuz sınavın başarı belgesi olur. Benden söylemesi, sizden uygulaması.