Eskimeyen melodilerin adresi: Ezginin Günlüğü

Merhaba sevgili OnurAkayMedya okurlarımız!

Size bu yazıyı Ezginin Günlüğü-Hişt şarkısı eşliğinde yazıyorum çünkü Hıdrellez geldi! Baharın göbeğine düşmeye hazır mısınız?

Bu yazı esasında geç kalmış bir yazı. Mart ayından beri heybemde bekliyordu. Ezginin Günlüğü’nden Elçin ve Can ile yaptığımız sohbet. Kısmet hıdrellezeymiş! Samsun konserlerinden önce on beş dakika kadar sohbet ettik bu güzel iki müzisyenle ve inanın samimi şekilde söylüyorum şahane samimi, sıcacık ve muhteşem ötesi bir on beş dakikaydı! Gelelim o kıymetli on beş dakikanın detaylarına…

Onlara Ezginin Günlüğü grubu dahilindeyken yaşadıkları en acayip deneyimi sordum!

Sevgili Can, ODTÜ’de yasaklanan Bahar Şenliği sırasında Devrim Stadyumu’nda yaklaşık 16.000 kişi tek bir ağızdan Ezginin Günlüğü şarkılarını söyledikleri konseri anlattı! Buradan ODTÜ’lü dinleyicilere hem Can’dan hem de eski bir ODTÜ öğrencisi olarak benden selam olsun! Onun yanında, yine Ankara’da geçen bir olayı anlattı Can. IF konserinden çıkarken bir sağlık çalışanının “bizler insanları iyileştiriyoruz, siz de yaptığınız müzikle bizleri iyileştiriyorsunuz” dediğinden bahsetti. Onlarca anı, onlarca güzellik arasından aniden sorulunca aklına sadece bunların geldiğini vurguladı ayrıca.

Sevgili Elçin ise dinleyicilerin yaşsızlığını, dinleyicilerin Ezginin Günlüğü sevdasıyla çocuklarına Ezgi ismi koyduklarını söyledi. 40 yıllık bir grubun solistliğini yapmanın özel yanlarından bahsetti. İlk canlı performans olarak Ezginin Günlüğü’nü dinleyen genç dinleyicilerden “beni üniversite yıllarıma döndürdünüz” diyen X kuşağına dek… Skalası geniş bir gruba dahil olmanın güzelliklerini anlattı bana sevgili Elçin.

Müzik hayatının babasından dolayı anne karnında Ezginin Günlüğü’ne maruz kalarak başladığını esprili bir dille söyleyen sevgili Can, ilk müzik derslerini altı yaşında almaya başlamış ve on bir yaşında konservatuara girip fagot çalmaya başlamış. Üniversiteyi bitirene dek fagot eğitimine devam eden Can, daha sonra yurtdışına gidip orada da fagot okumaya devam etmiş. Babasının rahatsızlığının ardından Ezginin Günlüğü’ne dahil olup klavye çalma yolculuğuna başlamış. Bir işe başlayacaklarsa sevdikleri ve bilinçli bir şekilde yaptıkları işlere başlasınlar diyen Can, “zor olsa da neyi seviyorlarsa onun peşinden gitsinler” dedi yeni başlayacak olanlara ithafen!

Elçin ise küçük yaşlardan beri müzikle ilgilenmiş, Ezginin Günlüğü’ne dahil olduktan sonra profesyonel yaşama adım atmış. 95’te çıkan Oyun albümü ile beş yaşında Ezginin Günlüğü dinleyicisi olan Elçin, ilk gençliğinin ve yetişkinliğinin Ezginin Günlüğü ile dolu olduğunu belirtti. Okul hayatı boyunca müzikle ilgilenmiş ve iki yıldır profesyonel olarak müzik hayatına devam ediyor. Çocukluğundan beri müzik üzerine eğitim almak istediğini belirten Elçin, kimya mühendisliği mezunu olduğunu söyledi. Müziğin bir şans ve gönül verme işi olduğunu söyleyen Elçin, ülkemizde çok sayıda adını bile belki de duymadığımız başarılı müzisyen olduğunu da ekledi. Yeni başlayanlara, “çok sevmek, bir solist gözüyle çok iyi dinlemek ve izlemek, analiz etmek çok önemli.” dedi.  

Pandemide aç kalma noktasına gelen müzisyenlerden bahseden Can, “yaşadığımız pandemi çok ekstrem bir olaydı ama bu işin çok zorluğu var” diye ekledi. Babasının ülkemizde müziğin ya da sanatın herhangi bir dalının iş olarak görülemediğinden dem vurduğunu söyleyen Can, babasının ona “üniversiteni bitir de gitarını yine çalarsın ama önce bir işin olsun, bir altın bileziğin olsun” diyenleri örnek verdiğini de ekledi. “Bence altın bileziğiniz sanat da olabilir” diyen Can’a buradan bir öğretmen olarak çok teşekkür etmek istiyorum! Müziği tutku derecesinde seven çocuklarımızın ve gençlerimizin önünde ışık olduğu için…

Elçin ise pandemi sürecinde insanların hayatlarından vazgeçmelerine bile zorlandıklarından bahsetti. 6 Şubat afetinden de bahseden sevgili Elçin, sürecin zorluğunu vurguladı. “Sanat, insanları eğlendirmeye yarar ve sadece keyif içindir” algısının yıkılması gerektiğinden bahsetti ve depremden sonra Karadeniz’de turneye çıktıklarında “sahneye çıkmak çok ahlaksız bir şeymiş gibi geliyordu” diye ekledi. “İyi ki siz geldiniz, sizin gibi insanlar sayesinde biz yaralarımızı tekrar saracağız” diyen dinleyiciler olduğunu söyledi ve konserlerinde de bu tarz durumları vurguladıklarından bahsetti. Kadıköy’de hayatını kaybeden müzik emekçisi Cihan Aymaz’ı ve Ankara’da öldürülen Onur Şener’i de anan Elçin, müziğin ve sanatın sadece insanları eğlendirmek için yapılan işler olmadığını vurgulayıp insanları ve toplumu geliştiren, değiştiren ve eğiten bir olgu olduğunu ekledi.

Bu güzel ve hoş sohbet için bir kez daha Can ve Elçin arkadaşlara teşekkürü bir borç biliyorum! Kaybettiğimiz tüm canlara dualarımı gönderirken, hıdrellez için de buracığa bir dilek bırakmak istiyorum:

Mutluluktan ağladığımız, huzur dolu, müzik ve sanat dolu nice baharlarda görüşmek ümidiyle!

Ve Hişt’te de dedikleri gibi “karanlıklar içinde bir ışık var mor mor mor leylaklar!” diyorum.

Sevgiyle…

Hıdrellez kutlu olsun!