Üç “Z”, Z’erdeçal, Z’encefil ve Z’eytinyağı ile olduğundan otuz yaş genç ve dinamik oyuncu Pekcan Türkeş!

“Olacak O Kadar” televizyon programındaki unutulmaz karakter “Yusuf Yusuf Usta” tiplemesiyle hafızalara kazınan Pekcan Türkeş…

O bir kitap! Bir derya! Meydan Larousse! Konuştuğunda onu okursunuz! Bir şey anlattığında cümlelerindeki noktayı, virgülü, ünlemi tam hissettirdiği için okur gibi dinlenir Pekcan Türkeş. Donanımlı bir hukuk danışmanı. Şahsen kendi adıma ona danışmadan sifon dahi çekmem! Uzun zamandan beri SAT-7 TÜRK televizyon kanalında yayınlanan “Avukat Pekcan Türkeş Lezzetli Sohbetler”de hukuk programı yapmakta.

Köşe yazılarında yazmış olduğu birçok hukuk makalesi bulunmakta. Hukuku ondan dinlemek ya da onun yazdığı bilgileri okumak keyiftir. Ağır gelen hukuk anlatımlarını ancak Pekcan Türkeş’den dinlediğimde kolaylaşıyor. Hâkim bilgisinde, ancak hâkim anlatımında değil. Hukuk ortamında ağır dili gayet iyi kullanır ama hukuk dışında birine izahat verirken kişinin kapasitesine uygun anlatır. O anlattığında, konuyu, durumu ya da sonucu net anlayarak tatmin olursunuz.

Kıymetli de bir oyuncu. Eften püften değil, iyisinden. Hem ekranda hem sinema perdesinde, en çok da oyunculuğun en delikanlısının sergilendiği tiyatro sahnesinde. İyi bilinen bir sima. Rahmetli Levent Kırca’yla dilinden düşürmediği sayısız anısı var. Yıllarca birlikte çalışmışlar. Birbirlerine yoldaş olmuşlar. “Kumandan” dermiş ona rahmetli Kırca. Nice ünlü isimle sayısız projede yer almış bir isim Pekcan Türkeş. Google arama motorundan sorulduğunda yaptıkları dudak ısırtacak cinsten. Okyanus aşarak turist gezdiren crusie gemilerinde yok bu kadar donanım!

Seslendirme sanatçısıdır da. Türkçesi, günümüz Türkçesine detayıyla hakim olamayanlara ağır ve yabancı gelebilir. Çok zengin bir kelime dağarcığına sahip. Kitapları var. Kimisi İngilizce. Çocuk hikâyeleri, yetişkin kitapları ve oyunlar. Yazdığı oyunları kendisi yönetiyor. Fransızca ve İngilizce dillerine hakim iyi de bir gezi rehberi. İtalyanca ve Arapçası da var. Türkiye’yi ayrı, dünyayı ayrı gezmiş. Köşe yazılarını okuduğunuzda seyahat ettiği yerleri gidip gezmiş gibi olursunuz. Muhteşem betimlemeleri vardır. Ne sıradan bir yazar ne kare doldurmalık bir oyuncu. Duayen. Değerinin çok daha fazla bilinmesi gerektiğinin altını çiziyorum!

Pekcan Türkeş, fizik olarak öyle boylu boslu, üçgen vücutlu, kaş göz olarak ultra yakışıklı bir erkek değil. Kıstas da, konu da bu olmamalı zaten. Pekcan Türkeş’in “bilgisi” boylu boslu, “beyni” üçgen! “Sohbeti” yakışıklı, “yüreği” karizma! Her yaştan, her kesimden arkadaşı var. Sosyalde etrafı kalabalık, ancak özelde hayatının kadınını bulamamış ve eş’lik anlamında yalnız biri. Nasıl ki erkekler arasında da Şeytan mizaçlılar varsa, kadınlarda da bol olduğundan kırıp üzen, faydalanmaya çalışan çok olmuş. Genelde dişi çakallara denk gelmiş. Kalbini ısırıp parçalamışlar. Hep kadınlar hayal kırıklığı yaşamıyor ki, buyurun işte; örnek Pekcan Türkeş! Erkekler de yaşıyor! Ayıp etmişler! Oysaki Pekcan Türkeş bir Vakko ipek kravat! Bir Gucci cüzdan! Bir Rolex kol saati! Kalite! Bilgisiyle, donanımıyla en iyi markalardan o! Taşıması zor! Onu ancak sapyoseksüel bir kadın sever, sayar ve taşır. Pekcan Türkeş, pamuk kalpli, delikanlı, mert ve testisli (yürekli) bir adam. Niyet bozukluklarından dolayı Şeytan mizaçlı dedim ama esasen o kadınlar aptalmış! Çünkü bu kafada, bu donanımda, bu bilgide, bu hoş sohbette adam bulmak çok zor! Yaş aralıksız, çoğunluğun ruhunun feri kaçmış! Kendisi kronolojik ve biyolojik yaşı arasında yirmi yıl var dese de ben bir on yıl daha ekleyerek otuz diyorum. İsim sıralamak istemiyorum, ancak nicelerini cebinden çıkartır! Pire gibi! Zıp orada, zıp burada! Kıpır kıpır, fıkır fıkır. Köşe yastığı değil. Muşmula, hiç değil! Zaten kendisi bu dinçliğini ve zindeliğini üç z’ye borçlu olduğunu katıldığı programlarda hep dile getiriyor; z’erdeçal, z’encefil ve z’eytinyağı!

Bir de mutfağı seven, yemek yapmaktan zevk alan evcil bir ev adamı. Malum; günümüz olaylarına baktığımızda “evcil erkek” artık aranan bir özellik olmalı! “Evcil” derken, erkekleri hayvana benzettiğim düşünülüp de ezbere ya da galeyan usulü taşlanmak istemem! Çünkü bu tanımlamayı hayvan kategorisinde kullanmadım. Yine de “evcil” kaba düşünülecekse “ehli” diye tanımlamayı değiştirebilirim de. Tepki vermek yerine, toplum içindeki erkeklerimizin Ali kıran baş kesen olmalarının, ehli olmadıklarına dair kanıt olduğunu kabul edelim. Hep diyorum; “Oğullarınızı erkek olarak değil, insan olarak yetiştirin!” Aksi takdirde yetişkin olduklarında sadece erkek kafasında olup insan olmayı unutuyorlar! Hatta bilmiyorlar bile! Ne yazık ki günümüzde ehli ya da evcil bir erkek, loto ikramiyesi!

Gurme yanı da var. Ve çok iyi bir dost. Eğlenceli bir arkadaş. Babacan! Abican! Dostcan! Sözünün eri! Arada sinirli halleri olabilir. Bununla karşılaşmak istemiyorsanız karşısında akıllı olacaksınız. Aptallığa tahammülsüz. Riyakârlığa ve usulsüzlüğe de.

Onun gibi birinin dizilerde, sinema filmlerinde aralıksız rol alması gerek ama yapımcılar aynı veya birbirine benzer simalarla çalışıyor. Pekcan Türkeş’in son yıllarda ekran ya da sinema perdesinde bir projede yer almaması bu sektör için büyük eksiklik. Geçen yıl Ramazan Bayram’ında bir alışveriş sitesi olan Hepsiburada’nın reklâmında oynadı. Bu reklâm olağanüstü bir başarı gösterdi. Çok kısa bir süre içerisinde bir video kanalında on dört milyon kişi tarafından izlendi. YouTube’ta “Hepsiburada Ramazan Reklâmı” diye arayıp bulduğunuzda hatırlayacaksınız. Cem Yılmaz’ın aynı firma için çekilen reklâm filmi altı milyon görüntülenmiş. Bu kıyası yaparken, Cem Yılmaz’la yarış söz konusu değil! Ekran ve üreticilik dendi mi, Cem Yılmaz benim birinci sırada takdir ettiğim kişidir. Çok zeki ve başarılı. İnsana beyin sporu yaptırıyor. Ve Pekcan Türkeş gibi değer verdiğim, yaptıklarını takdir ettiğim bir kişinin oynadığı reklâm filminin Cem Yılmaz kıyasında iki kattan daha fazla izlenmesini tabii ki gururla söylüyorum. Cem Yılmaz demişken de… Yıllarca Taksim’deki The Marmara Oteli’nin havuzuna üyeydim. Çok arkadaş edindim. Rahmetli oyuncu Zafer Önen’i de orada tanıdım. Zafer Ağabey ile çok sohbetimiz ve Beyoğlu’nda çok yemiş içmişliğimiz var. Hastahanede ziyaretine de gitmiştim. Onun ağzından bilirim ki; bir gün gösterisine gittiğinde Cem Yılmaz onu seyirci koltuğunda görüp, gösteri sonrası odasına davet etmiş. Ne kadar saygılı ve “değer” değeri bilen bir insan ki o görüşme sonrası teklif edilen projelerine uzun zaman ekranlarda görülmeyen Zafer Önen’in de yer almasını şart koşmuş. Bunu duyduğumda Cem Yılmaz’ı bir kez daha sevdim. Bazıları karalamaya devam etsin. Dolu adam! Hem de dopdolu! Aynı bu saygılı ve insani örnek gibi, birinin çıkıp Cem Yılmaz gibi projelerine Pekcan Türkeş’i de şart koşması gerek derim! Aslında Pekcan Türkeş tam da Cem Yılmazlık! Tanısa hiç kaçırmaz! En başta kesin donanımına âşık olurdu!

Nice değerli oyuncularımızı yitirdik, yitiriyoruz da. Yitirdikten sonra “Ah, keşke şu olsaydı, bunu yapsaydık, şunu etseydik!” diyeceğimize, hayatta iken değerini vermek lazım. Pekcan Türkeş’in görülmesi gerek! Her projeye yakışacak bir yeri var. Renkli adam, renkli oyuncu. Tam bir karakter oyuncusu. Mafya tipi de var, yetişkin yumurcak tipi de, turist tipi de! Böyle bir renge, böyle tecrübeli bir yeteneğe devamlılığı olan bir rol verilmeli derim, naçizane! O ve onun gibi nice kıymetli oyuncuyu izleyiciye hatırlatmak lazım. Ha, işsiz mi? Değil! Tiyatro oyunları doludizgin devam ediyor. Ancak üzülerek hatta utanarak belirtiyorum; tiyatro ne yazık ki karın doyurmuyor! Para, dizilerde, filmlerde kazanılıyor. Sanat, sahne elbette aşkla yapılan bir gönül işi. İyi de… Bu emektarların hiç mi hak ettiği bir kazanç yok? Büyük haksızlık! Al, al, al ama verme! Doğru bulmuyorum! “Gitsin evinde otursun!” da denmez! Gerçek bir sanatçı evde oturamaz! Ölür! Pekcan Türkeş dizilere çok uygun biri. Neden değerlendirilmiyor? Ağlamayan çocuğa meme verilmediği için mi? Çocuk ağlamıyor ama görüyorum ki meme bekliyor! Emzirin şu çocuğu! İyi bakın, iyi besleyin! Evlât olarak hayrını kesin görürsünüz! “Ahan da buraya yazıyorum!” derler ya, harbiden de buraya yazdım! Hayattayken bilinsin kıymeti! Bu değerlerin yeri dolmaz! Bu değerlerden artık neredeyse kalmadı! Hayattayken kapın, kapışın!