Sinan Çetin ve “Çetin Ailesi” Üzerine…

Hazır Rüzgâr Çetin Evlenmişken Babası Sinan Çetin ve “Çetin Ailesi” Üzerine:

Amerika’da olduğumdan birçok şeyi geriden takip etsem de elimden geldiğince yakalamaya çalışırken, bir baktım ki Rüzgâr Çetin’in evlilik haberi! Herkes gibi “Sinan Çetin’in oğlu Rüzgâr Çetin” diye özneleştirmek istemedim. Çünkü bireyleri, bilmem kimin oğlu, bilmem kimin kızı ya da damadı veya gelini vs. gibi ünlü ebeveyn ya da yakını isimleriyle tanımlamayı sevmiyorum.

Rüzgâr Çetin, yapıtlarıyla özlediğimiz, nice yüksek seviyede başarılara imzasını atmış, tabii ki efsane yönetmenlerden Sinan Çetin’in oğlu! Sanırım en büyük çocuğu Rüzgâr...

Cihangir’deki ünlü Plato Film Şirketi hemen binamızın bir arkasında yer alıyordu. Plato’nun bebeklik halinden, hatta doğumundan ta ileriki yaşına kadar olan gelişimine, çocukluğumdan yetişkinliğime, birebir şahidim. Küçücük bir yeri alıp burayı, sayısız başarılı imzasıyla kocaman bir deryaya dönüştürmüştü Sinan Çetin. Öyle ki; Cihangir onun adı ile anılır olmuş, neredeyse “Sinangir” diye adlandırılıyordu.

O kadar büyümüştü Sinan Çetin ve var ettiği Plato’su. Bir film şirketi olmasından ötürü, çıkmaz sokakta oturduğumuz mahallemizin trafiği o biçimdi. Capcanlıydık. Gelen giden sayısız ünlülerin her biri bizden biriydi. Onları görmek çok alışılmış, olağan bir durumdu. Ne çekimlere şahit olmuşuzdur o mahallede! Doğrusunu söylemek gerekirse; Sinan Çetin gitti, bizim mahalle de bitti! Bambaşkaydı onun o upuzun dönemi!

Rebekka Haas Çetin’in güzelliği, alımı rüya değil, gerçekti! “Afrodit” namını alabilecek derecede “kadın” bir kadın! Ama sırf cinsel kimlik ve dişilik kadını olarak değerlendirilmesin! Fazlasıyla akıllı, başarılı bir kadındı Rebekka Hanım. Sadece güzel ve havalı olduğu ya da Sinan Çetin’in eşi olduğu için “Rebekka” değildi o. Aklı, başarısı ile bütünlük kazanıyordu güzelliği de havası da. Hâlâ da öyle. Aslında başarılarına bakınca, ailece onlara imrenmek lazımdı. Bu sözlerim üzerine kimileri ortaya parayı, zenginliği sokuşturacaktır, bundan eminim ama o sokuşturulacak para da zenginlik de tırnaklarla kazınarak elde edilip de çoğaldı ve büyüdü. Dedim ya; ufacık bir daireydi Plato! Sonra Vişne Sokak’taki Deniz Apartmanı, Cebeci Apartmanı ve Çarmıklı Apartmanı’na kadar diğer bitişik nizam bütün apartmanların alt dairelerini alarak orayı kocaman, koskocaman yaptı Sinan Çetin.

Fındıklı’da bir okul açtı. Bir nevi küçük bir Hollywood yaptı bizim orayı! Başarıları ve dolayısıyla kazancı arttıkça ön taraflara kaydı. Fındıklı’ya inen merdivenlerin oradaki büyük konağı aldı ve burasını evi yapıp buraya yerleşti. İş yerini ve evini dip dibe getirdi. İçerilerden, aralardan birbirine geçişler yaptı. Hâlâ “Sinan Çetin” dendi mi akla Cihangir, “Cihangir” dendi mi de akla Sinan Çetin gelir! Şaşaalı bir dönemdi ve o şaşaayı mahallece hepimiz yaşadık. O mahallede “Sinan Çetin Devri” diye inkâr edilemez bir devir vardır! Ne insanlar ekmek yemiştir o devirde!

Plato’da en aşağıdan en tepeye çalışan her bir kişiden, 7/24 işleyen bir yer olduğundan gelen giden kuryesinden, bakkalından köftecisine, dünya kadar insan ekmek yemiştir o kapıda! Mahalleli olarak da bizlere tepeden falan hiç bakılmadı. Öylesine, sayısız kere Plato’nun içine girip sohbet etmişliklerim, çaylarını-kahvelerini içmişliklerim vardır. Birçok emekçisi ile arkadaş olmuşuzdur. Hâlâ görüştüklerim var. Sinan Çetin’in, özel şoförle okula gidip gelen küçük çocukları, mahallelinin çocuklarıyla oynayarak büyüdüler. Apartman görevlilerinin çocuklarıyla hep beraber, bir kardeş gibiydiler. Büyüğünden küçüğüne, hepsi de selâm verip, hatır sorarak gelip giderlerdi Plato’ya da evlerine de. Ben böyle hatırlıyorum bu aileyi.

Ve sanırım özlüyorum da. Gece gündüz ayaktaydı Plato. Hırsızlıkların kol gezdiği semt iken, Sinan Çetin’in güvenlik kulübesi ve güvenliğiyle daha bir güvendeydik. Aziz Nesinlerin, Müjdat Gezenlerin, Seyfi Dursunoğullarının yaşadığını anlattığım benim şu meşhur Güreli Apartmanı’ndaki dairemi de Sinan Çetin’e satmıştık. Yan yana iki dairemizi de o aldı. Aynı apartmanda Müjdat Gezen’in dört ve on numaralı dairelerini de Sinan Bey aldı.

Dairemin önü, çocukluğumdan beri boş bir arsa idi. Otuzlu yaşlarımı geçmiş, kırkıma merdiven dayamıştım ve o arsa hâlâ boş bir arsaydı. Benim dairemi satın almadan yıllar önce o arsayı da almış, bina inşa etmek yerine burayı organik bir tarla yapmıştı. Meyvesini-sebzesini bu tarladan toplatırdı Sinann Bey de Rebekka Hanım da. Cihangir de boşuna “Sinangir” olmadı elbet! Çok havalı, çok şaşaalı bir dönemdi. Unutulmaz! Rüzgâr ile tabii ki tanışıyorum. Rüzgâr mahallemize sonradan gelmişti. Diğer kardeşlerini Rüzgâr’dan çok önce tanıdık.

Rüzgâr ile sohbetlerimiz çok oldu. “Sinan Çetin’in oğlu” diye dolanmıyordu ortalıkta, direkt Rüzgâr idi o. Ben, efendiliğini bozduğunu hiç görmedim. Selâmı-sabahı her zaman yerindeydi. Ne terbiyesizliğini görmüşümdür ne de başka bir şeyini; ne onun ne de diğer kardeşlerinin. Trafiği delicesine yoğun o Plato Film Şirketi’nin içinde gayet aile olan bir “Çetin Ailesi” tanıdık. Evet, bizlere göre çok zengindiler ama çok da bizdendiler.

Mahalleyi temizleyip, orasını burasını tamir ettirip bakımlı kılan, güzelleştiren onlar oldu. İnkâr etmek nankörlüktür! Yıllar sonra gittim mahalleye; tanıyamadım! Bakımsız ve karanlıktı mahalle. Artık Sinan Çetin ve Plato yoktu. İstinye tarafına taşınmışlardı. Mahalle bomboş ve cansızdı. Çok tuhaf geldi bana. Rüzgâr ile yıllar sonra çalıştığım otelin kuaför salonunda denk geldim. Kucaklaştık. Her zaman efendi bir çocuktu. Benim çok çok küçüğümdür Rüzgâr ama hep saygın bir büyük gibi davrandığına şahit olmuşumdur. Bendeki Çetin Ailesi ve Rüzgâr budur.  Şimdi duydum ki Rüzgârımız evlenmiş! Bambaşka bir sorumluluğa imza atmış!

Gurur duydum. Ona da evlendiği Mina Çebi kızımıza da mutluluk ve sağlık diliyorum. Her iksini de Amerikalardan, ta uzaklardan kucaklayıp tebrik ediyorum. Hadi bakalım Rüzgârcık, sen de yuvanı kurdun... Yarın öbür gün baba da olacaksın...

Ne mutlu sana ve güzel karına...

Bir yastıkta kocayın gençler!

Bir ömür mutlu olmanız dileği ile sevgiler, selâmlar...