Bir dahakine görüşürüz sevgili Bahar Öztan!

Sıralı-sırasız, giden gidene! Baharımızı da kaybettik! O amansız, illet hastalıktan! Biz sevenleri, arkadaşları, tanıdıkları, dokuz yıllık bir mücadelenin izleyici koltuğundaydık! Perdesini de perde arkasını da yaşayan O’ydu! O, evlâdı ve ailesi!

Bahar Öztan… Türk Sineması’nın, Yeşilçam’ın yine unutulmayacak isimlerinden, yeri dolmayacak değerlerinden… 2012 yılından beri tanışıyorduk. Çeşitli etkinlik ve platformlarda bir araya geldikçe kaynaştık. Amerika’ya yerleştikten sonra Whatsapp’tan devam ettik görüşmeye.

Altı yıl aradan sonra 2021’de karı-koca Türkiye’ye gelmeden önce Bahar, beni ve eşimi Bodrum’daki oteline davet etti.  Çok sıkışık bir planla gelmiştik, kimi dostlarımıza yetişemedik. Devlet abla ve Bahar da yetişemediklerimiz arasında kaldılar!

Şimdi tabii ki çok üzgünüm! Çünkü zaman geri gelmiyor! Zaman, ileri gidiyor olsa da ileriki zamanda kalan bir Baharımız kalmadı ki gidip görelim! Bahar’ı telefonla aradığımda güzergâhımızın iki saat gerisinde kalmıştı. Aynı şekilde Devlet abla da… Devlet Devrim… İkisi de Bodrum tarafındaydılar. İki saat geriye yol dönmemek için “Bir dahakine…” diyerek kapattık telefonu. Şimdi istesem de bir dahakine yok Bahar! Hayat mı böyle, biz mi böyleyiz; sorgula dur Ülkü! Olmuşla ölmüşün çaresi yok; hadi bul çaresini bakalım!

Bahar, bedenen minyon, kalben dev bir insandı. Bugün 22 Mart 2024. Dün gece huzura kavuşan Baharımız bugün sevenlerinin gözyaşlarıyla toprağa veriliyor. Dokuz yıldır kanserle mücadelesinde defalarca kansere karşı dik durup yenilmeyen Türk Sineması’nın gamzeli güzeli Bahar Öztan dün gece itibarıyla ne yazık ki bu defa kansere yenik düşerek hayata ve sevenlerine veda etti.

Ardında gözü yaşlı milyonları ve canı oğlu Yiğit’i bıraktı. Yiğit’e, ailesine ve tüm sevenlerine sonsuz sabır diliyorum; kendime de… O artık cennetin güzel Baharı… Gülen yüzüyle, o güzel gamzeleriyle, gür saçlarıyla, enerjisiyle püfür püfür cennetin Baharı… Cennetin temiz havası, güneşi, baharı, gamzesi O…

Martın on ikisinde O’na Whatsapp’tan yazmışım son olarak… Arada soruyordum… Mücadelesini bildiğim için zırt pırt rahatsız etmek de istemiyordum. İyi olduğu zamanlarda yazıyordu ama birkaç defa mesajlarıma dönemediğinde ağrılarının çok olduğunu yazarak özür dilemişti. Bu defa hiç dönmedi. İyiye gitmediğini hissettim tabii ama yine de insan umudunu yitirmiyor, kondurmak istemiyor!

Ama Allah öyle değil; O konduruyor! Acı içerisinde bu satırları yazdığım şu anda canımız Baharımız son yolculuğuna uğurlanıyor.

Baharıma selâm söylemesini rica ettiğim Filmsan Vakfı Genel Müdürü, aynı zamanda kadim dostum Kıvanç Terzioğlu’nun “Gidiyor Baharrr…” notuyla şu anda bana gönderdiği video ile gözyaşlarım bir daha sel oldu. Kıvanç’a çok teşekkür ediyorum. Çok uzaklarda olmanın bu gibi durumlarda acısı daha da tarifsiz. İnsan, sevdiklerinin, dostlarının cenazesinde bulunamayınca kahroluyor! Kıvanç’a müteşekkirim, acıma ortak oldu. Kendimi, arkadaşımızın son yolculuğunda yanında hissetmeme vesile oldu.

Üç yıl evvel iki saat gerimizde diye dönüp kucaklaşamadığım Bahar ile belki bir gün tekrar ahirette karşılaşır, orada kucaklaşırız.  Çok üzgünüm… Kimse, hiçbir dostunu, arkadaşını, sevdiğini “Bu sefer olmadı, bir dahakine görüşürüz…” diye bir dahaki sefere bırakmasın! Yok çünkü bir dahakine. Yokuz belki de bir dahakine…

Huzurda uyu cennetin Baharı…