Benim için ağla!

Nevres Kırdar Pfister'in romanında yer alan kahramanları, siz değerli okurlarımla tanıştırmak istiyorum. Yazar, yaşadığı cağın ve toplumun iyi bir gözlemcisi. Sizleri sahil kasabasındaki o mahalleye götüreceğim. Mahallenin, en yakışıklı, en kurnaz hırsızı, en iyi hafiyesi olan Günyamin ile baş başa bırakacağım. Aslında Günyamin ile baş başa kalan biziz. Benim karşı çıkmama rağmen Nevres, Günyamin'i evinin bahçesinde çalıştırıyor. Yani biz bir hırsızla yaşıyoruz... Bizi de soyar diye korkuyorum ama Nevres'in kafasında dolanan düşünceler başka... Günyamin'in neden hırsız olduğunu, nasıl bir ortamda yetiştiğini merak ediyor. Ben, "yoksul olduğu içindir," dedim. O buna katılmıyor.

" Bazı insanların, çorbasına koyacak tuzu yoktur, açlıktan ölürler yine çalmazlar. Adamın serveti sınırsızdır hatta ölüm döşeğindedir, elini azrailin cebine bile atar... Hırsızlıkla katillik aynı sayılır. Malını alan, gün gelir canını da alır, " dedi.

"Bunu biliyorsun da Günyamin'i bahçeye niye soktun? Eve engerek yılanı alsan daha iyiydi."

"Korkma, kontrol bende. Bak ne güzel çalışıyor.

Günyamin, çay molası verelim. Sevdiğin lor kurabiyesinden yaptım."

"Hemen geliyorum Nevres abla."

"Bahçeye aldığın yetmedi, hırsızla karşılıklı çay içeceğiz. Hayatın macera..."

"Ümran, kalbimi kırıyorsun, neşeli bir şeyler söyle."

"Gel Günyamin, otur şöyle karşıma."

"Nevres abla, geçen gelişimde bu kurabiyelerden yedim. Çok lezzetli, bunları çocuklara götürsem..."

"Sen ye... Bir tepsi kurabiye var, oları götür çocuklara."

"Yanınızda çalıştığımı, bol bol çay kahve pasta, kurabiye yediğimi bilenler beni kıskanıyorlar."

"Neden?"

"Neden olacak, ahlaksızlar, terbiyesizler vicdansızlar! Ben namuslu adamım, kursağımdan haram lokma geçmedi. Kendilerine benzemiyorum tabii. Onlar gibi olsaydım kıskanmazlardı. Erdemliyim, namusluyum. Mert adamım ben... "

" Günyamin, ben insan sarrafıyım adamı gözünden anlarım... Aynen öyle."

" Bu kasaba dedikoducu abla, benim hakkımda bir şey duyarsanız sakın inanmayın."

"Mesela ne gibi şeyler? Önceden hazırlıklı olayım ki ağızlarının payını vereyim.

"Hırsız diye adımı çıkardı bu kasaba benim. Allah korusun... Neymiş efendim, milletin tarlasına gece girip kavun karpuz çalıyormuşum... Bu kasabanın erkekleri çiftçilikten anlamazlar, gece olunca ölmüş eşek gibi yatarlar. Ben uykuyu sevmem, çalışkan adamım. Tarlalara girer ay ışığında çiftçi kardeşlerime iyilik olsun diye bostanları seyreltirim. Seyreltmezsen kaliteli ürün alamazsın. Bana teşekkür edeceklerine hatta üstüne para vereceklerine hırsız diyorlar. Bıktım bu kasabadan, nankör köpekler! Ben namuslu bir adam olmazsam sizin gibi insan beni bahçesine sokar mı? Pislik bu mahalle abla pislik! "

"Nasıl bir mahalleymiş bu böyle?"

"Kadınları da berbat, erkekleri de. Hele bir Naylon Leyla var ki... Ayıptır söylemesi..."

"Merak ettim anlat."

Naylon Leyla, kocasından boşanınca, oğluyla ortalıkta kaldı. Evine yabancı erkekler girip çıkmaya başladı. Leyla mahalleliyle göz göze geldiğinde beş yıldızlı otelin halkla ilişkiler müdiresi gibi bakar. Başkası olsa utanır, başını öne eğer, yüzü kızarır. Evine gelen erkeklerin sayısı her gün artıyor. Demir tüccarları, keresteciler, kuyumcular, her meslekten müşterisi var. Bir ay önceydi, gece yatağımdan fırladım. Leyla'nın camları şangır şungur kırılıp sokaklara saçılıyor. O geceden sonra erkekler gelmez oldular. Ama biri vardı, çocuk desen çocuğa benzemiyor, adam desen adama benzemiyor. Kavrulmuş nohut tanesi gibi biri. Küçücük elleriyle Naylo Leyla'nın camlarını topladı. Pencerelere yeni camlar, kırmızı kepenkler taktırdı. Mahalleli merak ediyor kim bu diye. Leyla'nın sevgilisi olamazdı, o balta gibi adamları sever. Nohut adamı ne yapsın? Mahallenin merakını gidermek için hafiye gibi adamın izini sürdüm, soyunu sopunu öğrendim. Mahalleye bilgi verdim, yine de yaranamadım. Ben bu kasabaya ne iyilikler, ne iyilikler yaptım bilseniz. Onlar ne yaptı, benim adımı çıkardılar, resmen benimle uğraşıyorlar. Başlarına göktaşı düşsün! Allah sizden razı olsun paramı peşin peşin veriyorsunuz. İzzet-i ikram da o biçim. Bundan sonra bu kasabaya zerre kadar iyilik yapmayacağım. Şeytan azapta yakışır.

Sevgili okurlarım, Günyamin'le işimiz bitmedi devam edecek.