Öğretmenin mektubu!

Sevgili okurlarım, Avrupayı Avrupa yapan, yazarlarıdır. Aydınlanmanın ve ileri toplumlar seviyesine ulaşmanın sanattan ve bilimden geçtiği aşikârdır. Halkların kaderi, vicdan ve bilgiden uzak kişilerin eline bırakılamaz. Bilgisizlikten kurtulmak için kitaplara ve onurlu bir görevi üstlenmiş olan yazarlara ihtiyacımız var. Bu nedenle, toplumsal yaşantımıza ışık tutabileceğine inandığım, Nevres Kırdar Pfister'in sosyolojik içerikli romanlarından kesitler sunacağım. Anneler ve babalar, hayırlı evlatlarınız olsun istiyorsunuz değil mi? Çocuğunun, katil olmasını, hırsız olmasını, hayırsız olmasını, hain olmasını kim İster? Pek çok anne baba çocuğunun doktor olmasını hayal eder. Çünkü doktor, ölümlerle, hastalıklarla savaşan insandır. Yaşatan insandır. Yaşatmak kahramanlıktır, bu nedenle saygındır, kutsaldır doktorluk mesleği. Öldürmek katilliktir. Katillere, saygı duyulmaz, sevilmezler. Yaşanası bir dünya istiyorsak eğer, çocuklarımızı, "Hiç bir canlıyı öldürmeyeceksin," telkinleri ile büyütelim.

Biraz da Nevres Kırdar Pfister'in roman sayfalarında gezinelim:

SEVGİLİ OĞLUM

Zamanım kalmadı, yıllar her şeyi değiştirdiği gibi insanların bedenlerini, ruhlarını, düşüncelerini de değiştiriyor. Birbirimizi görmesek de, kanunen baba oğuluz. Üç aydan beri hastanedeyim, sinsi ilerleyen hastalığım beni yenmek üzere. İnsan öldüğüyle kalmıyor, arkasında iyilik ya da kötülük bırakıyor. Borç bırakanlar da var, servet bırakanlar da. Malüm öğretmen maaşıyla değil servet bırakmak, geçinmek zor. Her emekli öğretmen gibi, ben de birden fazla kredi kartıyla, o karttan o karta borçlanarak geçimimi sürdürmeye çalışıyorum. Ölmeden önce, borçlarımı kapatamazsam, bankalar bu borçları tek mirascım olman nedeniyle senden tahsil ederler. Seni bulmaları hayli zaman alır, bu zaman içinde az olan borcum katlanarak çoğalır. Senin zarara uğramanı istemem. Evimde bulunan bilgisayar, televizyon, radyo, kol saati ve kitaplarımı satarak borçlarımı ödeyebilirsiniz. Bunların bazıları paketinden açılmadı, yeni. Paran yoksa bu elektronik eşyaları niye aldın diyebilirsin oğlum. Okulda, bir öğrencim karşıma geldi, ceketini çıkarmış omuzuna atmıştı.

"Bu ne biçim hal, sokak serserisi gibi gezmeye utanmıyor musun?" diye azarladım. Önümde eğilerek çeketini giydi. Kol uçları lif lif eskimiş, içine zor sığıyordu. Pişman oldum söylediklerimden, ertesi gün bir ceket aldım, "Bunu kendime almıştım, ben de güzel durmadı. Sana çok yakışır, yakışıklı," dedim. İşte o öğrencim, mühendis oldu, elektronik cihazlar yapan bir fabrikada çalışıyor. Evimdeki cihazları o hediye etti. Kendisine hediye ettiğim ceketi unutmamış.

Doktor Şükran, Taner'in, oğluna yazdığı bu mektubu okuduktan sonra kendi kendine koşmaya başladı: "Seni üzdüğüm için beni affet demek ne senin yıkılan yanını onarır ne benimkini. Sırlarımı ortalığa dökmediğin için sana minnettarım Taner. Kocaları, sevgilileri, babaları, yani erkekler tarafından öldürülen kadınların yaşadıklarını bana yaşatmadığın için çok teşekkür ederim Taner. Suçlu olduğum için kaçtım. Yüzüne bakmaya utandığım için kaçtım. Başka çıkar yol bulamadığım için kaçtım. Ben aslında kendimden kaçtım. Sanki sinirlerimin ucunda açık bir yara vardı, sana değdikçe kanadı. Bu kadar çok acı içinde olmasaydım, seni sevebilirdim. Oysa ben sadece sığınacağım birini istiyordum. Bu nedenle, eş olarak, sevgili olarak görmedim seni. Her şeye rağmen beni kabul ettin. Bu utançla kalamazdım yanında, giderayak yine insanlık dersi verdin, çünkü sen öğretmensin...

Sevgili okurlarım, Nevres Kırdar Pfister'in yazdığı bu romanda, Üç kadın kahramanın, ilginç hayat örgüsü, filmlere konu olacak nitelikte. Kadınlardan biri doktor, diğeri, şair, diğeri de politikacı.

Kötülerin kaybettiği, iyilerin kazandığı, ırmak bir roman ve iki ciltten oluşuyor. Umarım ülkemizde film olarak seyircisiyle buluşur.