Kestikkk! Aydemir Akbaş...

Aydemir Akbaş...

Komik adam...

Asabi adam...

Küfürbaz adam...

Vefalı adam...

İyi dost...

İyi arkadaş…

Vefalı yoldaş...

İyisiyle kötüsüyle beyaz perdeden bir Aydemir Akbaş geçti. Türk sinemasına damga vurdu rol aldığı her projede. Başrol olmadığı projelerde bile başrolden fazla rağbet gördü oyunculuğu çoğu zaman. Rol aldığı birçok projede marka haline gelen ismi ile reklam yüzü oldu...

Afiş yüzü oldu projelere. Sponsorluk kapıları açıldı dosyada ismi ve resmi görüldüğünde. Gişe oldu kazandırdı birçok yapımcıya. Kariyer yolu açtı ya da yürüttü birçok yönetmene. Merdiven basamağı oldu şöhret yolculuğuna çıkan birçok oyuncuya...

Onun;

Bir jesti...

Bir mimiği...

Bir repliği...

Bir öfkesi...

Rol aldığı her projede hep ön planda oldu...

Doğaldı…

İçtendi…

Hiç yapmacık olmadı hayatta...

Şiddetli öfkesi de ettiği küfür de hep sevildi hep gülümsetti çevresindekileri...

Komik adamdı vesselam. Kendisi bu dünyada hep güldü mü bilinmez ama çevresini hep güldürdü hep güldürdü.

Herkes gibi ölüm ona da haktı. Ve o beklenen gün geldi.

O gün güldüren adamın son yolculuğu, yani gözyaşları içinde uğurlama günüydü...

Aile bireyleri son görevlerini yerine getirmek için, medya görevini yapmak için, sanat camiası vefa gösterisi için, kalabalık insan grubu ise sevgi, merak ve beklenti amacı ile toplandı camii avlusuna.

Sanat camiasının bir bireyi olarak aile ile olan dayanışma görevimi yerine getirmek, ustaya saygı ve veda adına katıldım cenaze törenine.

Avluda beklerken rahmetli Aydemir Akbaş ile isimleri en fazla anılan simaları aradı gözlerim...

Camii önüne gelen son model araçlardan tavan yapmış egolar indi birer birer.

Avluya girerken kasılarak yürümeleri çekti dikkatimi. Yanlarına yaklaşmak ne mümkün.

Etraflarında kuş uçurtmayan koruma orduları. Her birinin gözünde büyük siyah çerçeveli güneş gözlükleri. İlk andan itibaren ben de buradayım dercesine medyaya görüntüler verildi reklam amaçlı olarak tabii ki.

Medyanın kadrajına girerken vefa pozları veren dostlar en vefalı dostlarının tabutuna omuz bile vermeden ayrıldılar birer birer.

Aydemir Akbaş ebediyete uğurlanırken ondan geriye yüksek egolar ve kasıntı halleri kaldı.

Kestikkk!

Gün veda günü…

Gün vefa günü…

Gün kimsenin rol aldığı oyun günü değil...

Kötü oyunculuklarla ebediyete uğurlanan koca çınar Aydemir Akbaş ruhun şad, mekânın cennet olsun.