"Sesimizi duyan var mı?

Beton yığınlarının altında soğuk ve karanlıkta aç susuz sıkışmış ,ezilmiş bir durumdaydılar. Bir ses bir ışık beklediler. 17 Ağustos 1999 Gölcük depreminde en çok duyduğumuz kahraman kurtarma ekiplerinin sesleri, bu defa da İzmir'de çınlıyordu. Önce bir sessizlik, sonrada "Sesimi duyan var mı? oldu. Bütün Türkiye'nin kalbi İzmir için atıyordu Dualar ettik hepimiz bir ses, bir nefes, bir el, bir çift göz ya da beden bulmak içindi.

Enkaz altında iken telefonuyla yardım isteyen Buse Hasyılmaz Tarım ve Orman Bakanımız Bekir Pakdemirli ile yaptığı telefon konuşmasında, "Köpekleri salın, ben kedi sesi çıkarayım!" diyerek depremin ilk simgesi oldu, umut oldu ve 9,5 saat sonra sağ çıkarıldı.

İkinci güzel haber 15 yaşındaki Günay Işık'tan geldi kendisine ulaşan Arama Kurtarma Ekibindeki kahraman abisine "Ağabey ne olur sen gitme" diyordu. Çaresizlik çok zordu, göz yaşlarımızı tutamadık, 4,5 saat sonra enkazdan çıkarıldı.

İnci Okan 16 yaşındaydı. Arama kurtarma ekibi bulduğunda bir bacağını hissetmiyordu. Sağlık görevlisine "Abla elimi tutar mısın?" sözleri yüzündeki korku izleri ve ağlaması hala gözümün önünden gitmiyor. İnci keman çalmayı seven hayat dolu bir kız. Babası İzmir Devlet Korosu ud sanatçısı Bülent Okan gibi müzikle ilgileniyor ve 17 saat sonra köpeği Fıstık ile kurtarıldı, umut oldu hepimize.

"Umudumu hiç kaybetmedim!"

76 yaşındaki Ahmet Çitim amca, hayata nasıl tutunduğunu kendisine 33 saat sonra ulaşan kurtarma ekibine ve hepimize "Umudumu hiç kaybetmedim!" diyerek çok güzel anlattı.

İdil Şirin 2,5 saat uğraşılarak 58 saat sonra sağ olarak çıkarıldı 14 yaşındaki İdil'i ağlayarak izledik bu bir mucizeydi, Allah'ım mucizeler bitmesin diye dualarımızı yolladık.

Mucize çocuk Elif!

Apartmanın enkazı altında kalan 3 yaşındaki Elif, 65 saat sonra yaralı olarak kurtarıldı. O küçücük bedeniyle evin kolonu ve penceresi arasına sıkışmıştı. Kendisini bulan itfaiyeci amcası yardım elini uzattığında Elif'te parmağını tuttu ve enkazdan çıkarıldığında ambulansa kadar da hiç bırakmadı. Ne güçlüsün hayatı sıkı sıkı tuttun Elif bebek.

Sözün bittiği yer!

Saatler ilerledikçe hala bir umut daha olsun diye dualarımızı yolluyorduk, tek yürek olmuştu Türkiye ve o haber geldi. Güzeller güzeli 3 yaşındaki Ayda Gezgin bebek 91. saatte enkazdan çıkarıldı. Korkmuş, üşümüş ve açtı… Ekipten köfte ayran istedi. Sevinç gözyaşları ve alkışlarla ambulansa götürülürken "Anne, anne" diye bağırmasını hiç unutmayacağım. Sözün bittiği yerdi, boğazımız düğümlendi.

Alkışlarımız kahramanlarımıza!

İzmir'de depremin yaşandığı 30 Ekim saat 14.51'de bütün Türkiye tek yürek oldu. Arama kurtarma faaliyetlerine son verilen İzmir'de, canlarını hiçe sayarak mücadele eden kahraman arama kurtarma ekiplerine, Türk milleti olarak ne kadar teşekkür etsek azdır. Hayatını kaybeden vatandaşlarımıza Allah'tan rahmet, yakınlarına sabır, yaralılarımıza acil şifalar diliyorum. Yapılan uyarıların artık daha ciddiye alınmasını diliyorum.

Hala kulaklarımızdadır o ses "Sesimi duyan var mı?"

Umuyorum artık sesimizi duyan olur diyorum.

Umudumuz bir daha böyle acıların yaşanmamasıdır.

Bu son olsun!

Geçmiş olsun güzel İzmir'im…

Geçmiş olsun Türkiye’m…