Ayla Çelik’i Anlamak ve İlhamı
Sinop'ta kardeşimi bırakmışım. İstanbula dönüyorum... Dördüncü single’ıma hala sponsor bulamamışım... Otel anlaşmam askıya alınmış... Sevgilimden ayrılmışım...
Otobüsün ekranını açtım canlı yayınlardan birine tıkladım. Şansıma NTV geldi... Ve şansıma sanırım bayram yayını tekrarı olan “ O anın hikayesi” adlı program...
Çok güzel bir hanımefendi... Zarif... Işıl ışıl ve gülümsüyor. Hepimizin çok sevdiği ”Bağdat” ve daha nicelerinin yaratıcısı Ayla Çelik...
Başladım ilgi ile programı izlemeye...
Serüveninden, konservatuvar yıllarından, sanatçılarla tanışmasından, tanınmasına kadar açıklamalar ve güzel anlatımları...
Şarkıların çıkış hikayeleri, beste aşamaları, duygu yoğunlukları , örnek alınacak bir sürü detay...
Ama program boyunca süren konuşmalardan iki başlık beni çok etkiledi ve Ayla Hanım’ı bana yakın hissettirdi. O iki başlık elbette Ayla Çeliğin açıklamaları ve duyguları.
İlki şuydu; “Kırmayı sevmem. Kırılmayı da sevmem. Ona göre davranır ve insanların anlamasını beklerim” dedi.Orada bir toplandım oturduğum koltukta ve dikkat kesildim. Ne kadar zordu ve ne kadar mümkün diye düşündüm günümüz insanları için. Ve naif, düşünceli bir tavrın tezahürüydü...
Sonra “ Gezmeyi severim (ben de), insanlarla vakit geçirmeyi severim, tanıdığım tanımadığım (ben de)... Özellikle tanıdığım tanımadığım kısmı nasıl kucak açan bir yüreğe sahip olduğunu hissettirdi bana.
Sonra zaten o naif şarkıların nasıl o güzel üslup ile buluştuğunu anladım. Ve hayran oldum. Tüm başarı süreci bana ilham oldu ve o yorgun düşünceli yolculuğumda kendisini tanımış oldum.
Yıllardır uğraşan, yazan, çizen, söyleyen ben ve benim gibi nicelerine ilham olduğunu düşünüyorum o programın.
Buluşturanlara teşekkür var evet ama asıl teşekkür dik durup, mücadele eden ve ayakta kalan başarıya ulaşmış Ayla Çelik gibi kadınlara gelsin. 10 milyonu aşmış “Daha Bi’ Aşık” a da başarı dileklerimle...
Tanışmak üzere
Sevgi ve saygılarımla...