Yüreğim üşüyor!
Romanlar, şiirler, şarkılar, tiyatrolar, sinemalar olmasa acılarımızı sevdalarımızı anlatamazdık. Pek çok sanatçıyı yakından tanıma şansım oldu. Kimileri şiirlerimi besteledi, kimileri de okudu. Sanatın en ağır dalı ise annelik, doktorluk ve öğretmenliktir. Bu sanat dallarının provası yoktur ve hata kabul etmezler. O nedenle canımızı, sırlarımızı, vicdanlı ve bilgili hekimlere emanet etmek isteriz. Çocuklarımızı da bilgili, vicdanlı öğretmenlere emanet etmek isteriz. Doktorun sanat eseri kurtardığı candır. Öğretmenin sanat eseri de yetiştirdiği insandır. Önlerinden geçmeye çekindiğimiz hastanelerde, gün yüzü görmeden akşamı eder doktorlar... Gece nöbete kalırken yorgunum, uykusuzum demezler... Halk dalkavukluğu yapmayan, edebiyatı siyasi amaçlara alet etmeyen, hiçbir gücün önünde eğilmeyen, geçmişi bilen geleceği gören, insanları silkeleyen yazarları severim ben... Bir de aşkı... Çünkü aşk hayatın kontak anahtarıdır... Ne yazık ki yaşadığımız çağda biz aşkı unuttuk, aşk bizi unuttu... Bu yüzden seviyorum, Nevres Pfister in romantik, buruk aşk romanlarını. Toplumsal olayları renkleri soldurmadan anlatışını seviyorum... Romanlarındaki özgün konuları seviyorum. Nevres Pfister,
Yüreğim Üşüyor şiirimden çok etkilendi. "Yazacağım aşk romanında senin şiirini kullanabilir miyim," diye sordu, "Onur duyarım," dedim. Ama başladığı roman bir türlü bitmek bilmedi. Yazmaktan vazgeçtiğini düşündüm, yıl 2008... Son günlerde biraz yorgun, biraz düşünceli görünüyordu Nevres.
"Roman kahramanlarımın kontrolünü kaybettim Ümran," dedi.
"Ne yazıyorsun," diye sordum.
"Yüreğim Üşüyor" diye yanıtladı. Başka sorular sormama fırsat bulamadan, "Romanı Paris'te bitirmek istiyorum. Valizini hazırla Paris'e birlikte gidiyoruz," dedi. Keyfim yerine geldi, maceranın ucu görünmüştü. Nevres'in yazma serüvenine katılmak benim için büyük bir heyecandı. Ayrıca şiirim, Nevres Pfister in romanına isim olmuştu. İki kafadar Paris'in yolunu tuttuk. Yaşadığımız maceraları ve Yüreği Üşüyor romanını daha sonraki yazımda anlatacağım.