İlk kez bir şey açıklayacağım!
Sahnede olmayı, şarkılar söylemeyi, şiirler okumayı, yazmayı, beste yapmayı seviyorum...
Bana inanan, beni destekleyen herkese de çok teşekkür ediyorum...
Uzun ve meşakkatli bu yolda emin adımlarla ilerlediğimin farkındayım. Tüm kıskançlıklara, engellemelere, zorluklara rağmen!
Benim derdim hayatım boyu bir başkasıyla olmadı. Kimseyi de rakip görmedim, kıskanmadım, kimseyi işinde engellemedim. Benim yarışım sadece kendimle oldu. Kafama neyi koyduysam da başardım. Sabır göstererek başardım!
Modellik kariyerimde de bu böyleydi. Zirvedeyken bıraktım ve geri dönmedim. Hem de en çok kazandığım yıllar olmasına rağmen...
Ve herkese nasip olmayacak bir jübileyle yaptım finalimi. Önce Yıldırım Mayruk ustamla ardından, Monaco Prensi Prens Albert'in gecesinde baş manken olarak podyuma çıkarak bitirdim modellik mesleğimi.
İnanır mısınız ilk kez bir şey açıklayacağım; Ben Monaco'da podyuma çıkınca öyle muazzam bir gecede, yaşlı bir Türk bayan Prensin kuzenini aramış ve beni karalamaya çalışmış. Düşünebiliyor musunuz gururlanacağı yerde beni karalayan kendi vatandaşım!
Ama Prensin ve kuzeninin verdiği cevap muhteşem olmuş: "Öyle güzel, öyle kültürlü kibar bir bayanla tanıştık ki onu kötülemek değil klonlamanız gerekir." demiş...
O zamanlar evliydim eşim İtalyan bir beyefendiydi ve onu arayıp anlatmışlar konuyu. Ben hemen araştırıp bulmuştum o yaşlı kadının kim olduğunu. Sosyete geçinen zavallı bir kadıncağız adı gereksiz! Konuyu kapatıp gülüp geçmiştik o yıllarda. Şimdi düşünüyorum da bizler birbirimize kıymet vermiyoruz. Gerçekten emek harcayan, güzel olan, başarı sağlayan insanları kolay harcayabiliyoruz. Ya da hiç haketmeyenleri şımartıyoruz. Neyse uzun lafın kısası üretmek, çalışmak benim kanımda var. Başarmak da öyle!
Kim ne yaparsa kendine yapar. Sağlam duvar yıkılmaz!
Sağlığım el verdiği müddetçe daha çok sahnede olacağım!
Bir gücün ardına sığınmadan!
Sadece Tanrı'ya, aileme ve sevenlerime sığınarak!
Sevgiyle...