Virüsün tokadı!
Ne tuhaf öyle değil mi?
Hep kendimiz gibi zannettiğimiz insanların, gün gelip de öyle olmadığını görmemiz.
Oysaki yaptıkları kötülüklerinin, yapacaklarının teminatını gözümüze sokanlar ve hâlâ kör gözüme gözüme devam eden salaklığım, onların amaçlarına yardım edip de hayatlarında yeter ki memnun olsunlar saflığım.
Yani biz aynı karakterli dik duruşumuzla ve iyi niyetimizle kendimizi yiyip bitirelim.
Nasıl bir hırs ve kıskançlık bu yaptıkları, bas üstüne ez, konuş arkasından bitir işini. Aman ne olursa olsun sana ne de geç git diyen, müzik piyasasının ya da başka iş kollarının virüsleri bunlar.
Rekabet elbette geçmişten günümüze kadar her zaman, her meslekte olmuş ama komik olan onun da kalitesinin kalmaması. Gitgide yozlaşan bir toplum olduk, kültür ve sanattan uzaklaştık, empati yapmayı unuttuk.
Şunu da söylemem lazım; azda olsa kültür sanat ve müzik adına savaşan neferleri ayakta alkışlıyorum. Kötü kalpli, umursamaz, saygısız, duygusuz, toplum ahlakından uzak, hatta başkasının zor durumundan zevk alan psikopatlarla ve bunun gibi önemli hastalıklı ve sapık ayrıntıları barındıran kişilerle, yaşamak zorunda kaldığımız bir toplumda olmak bu kadar zorken, birde işini hakkıyla yapmaya çalışanların çabalarını ve haksızlıklarını izlemek, aynı zamanda yaşamak çok zor.
Peki, sonuç ne mi oldu?
Kirlenen dünyada başımıza gelen yaşadığımız virüs öyle bir tokat attı ki, hepimize çok büyük bir ders verdi. İnsanlarla savaşırken şimdi dünya corona virüs ile savaşıyor ve işte hayatın kısa olduğunu, dünya malının ne kadar boş olduğunu hatırlattı hepimize. Her şeyin değerini, kıymetini bilmeyi, hayatta daha önemli şeylerin olduğunu, bu kadar zor durumda insanlar varken artık abartılı giyimler yemekler ve şımarıklılarımızdan vazgeçip, belki de değişmemizin gerektiğini hatırlattı.
Üzgünüm ama bedeli maalesef çok ağır oldu.
En kısa zamanda ülkemin ve dünyanın bu illetten kurtulmasını, daha güzel günlerde, değişmiş, vicdanlı düzgün bireyler olarak yaşamamızı diliyorum.
Sevgiyle ve sağlıkla evde kalın dostlarım.